همه باید توی زندگیشون یه نجمه داشته باشن. البته منظورم این نیست که آدم های مثل نجمه اونقدر زیادن که همه می تونن یکی داشته باشن. ابدا. نجمه حقیقتا تکه. منظورم اینکه همه باید یه دوست خیلی فوق العاده مثل نجمه داشته باشن. نجمه از اون دوستاییه که اولین بار که دیدیش، اصلا فکر نمی کردی قراره یه روز باهاش راحت حرف بزنی، چه برسه به اینکه بشه صمیمی ترین دوستت! می دونی، از همون کلیشه های قدیمی. "فکر نمی کردم دوست شیم، ولی حالا هر اتفاقی که می افته اولین نفر می رم به اون می گم." و از این چیزا. منظورم اینکه، خب فقط یه نفر تو زندگیم هست که نصف پلی لیستم رو واسم فرستاده. فقط یه نفر هست که 345 تا استوریش رو با علاقه می خونم. فقط یه نفر هست که وقتی ویس می ده بهم، آهنگم رو قطع می کنم. فقط یه نفر هست که توی واقعیت منو می شناسه، و آدرس اینجا رو هنوز داره. فقط یه نفر هست که وقتی حوصله ندارم یا ناراحتم، می فهمه چمه. فقط یه نفر هست که وقتی می خنده یا جیغ می زنه، خنده م می گیره. فقط یه نفر هست که باهاش تا سر کوچه هم نرفتم، اما از تمام دوستای دیگه م بیشتر باهاش احساس راحتی می کنم. فقط یه نفر هست که بخاطرش همه ش چشمم به ساعته بلکه رند بشه و برم بهش اعلام کنم. فقط یه نفر هست که بهم گفته Precious. فقط یه نفر هست که مدام با گربه ها بهم هارت اتک می زنه. فقط یه نفر هست. فقط یه نفر می مونه.
همه ی آدم هایی که دو سال پیش این موقع باهاشون می خندیدم و می گفتم بهترین دوستامن، حالا دیگه هیچ کدومشون باقی نموندن. فقط نجمه مونده. و امیدوارم که همچنان هم بمونه.
