یکی باید باشه. یکی که با همه فرق کنه. یکی که پزشو به بقیه بدی. یکی که یه چیزی فراتر از بقیه تورو درک کنه. یکی که فراتر از بقیه باهاش راحت باشی. یکی که فراتر از بقیه دوستش داشته باشی. یکی که برات خاص تر از بقیه باشه. یکی که براش خاص تر از بقیه باشی.
یکی باید باشه...
یکی باید باشه...
این جای خالی باید پر بشه...
عاره خوب:"
ولی بازم همونجوری که گفتی از هیچ کسی بهتر بود:")))
تو هر دوره ای فک میکردم همچین کسیو دارم،ولی خب الان دیگه نیستن یا اگ هستن کمرنگ شدن،ن فیزیکی،فراتر از اون کمرنگ شدن ک حتی شاید خودشونم نفمیدن
اون جای خالی برای من فقط تو دوره ی مهدکودک پر بود.
فقططططط مهد
یه دوستی داشتم که همسن من بود ولی چون نیمه اولی بود یه سال زود تر از من رفت مدرسه:))
و بعدش جدا شدیم
دوقلو های افسانه ای بودیم:)))))
کلاسا رو میپیچوندیم می رفتیم تو سالن دست همو می گرفتیم دور خودمون می چرخیدیم بعد سرمون گیج می رفت روی زمین میوفتادیم میخندیدیم:)))
ولی روز اول مدرسه اش که اومده بود مهد مامانش هر چی گفت بیاد با من خداحافظی کنه نیومد.
همینجوری رفت تو ماشین نشست ، رفتن.
تازه میرفتم سمتش میگفت ولم کن:|
اگه یه مدت اینجوری بود و بعد یکی دو سال رفت؟ :")
