شاید همه ی اینا وقت تلف کردنه. شاید هیچ چیز واقعا اهمیت نداره.شاید تمام دل مشغولی هایی که اشک هامون رو بخاطرشون هدر میدیم در نظر خیلی ها فقط یه طنز تلخ باشه.شاید باید به جای نوشتن متن های غمگین، شکر گذار باشیم.شاید باید به جای جار زدن مشکلاتمون تو گوش این و اون، کنار کسانی باشیم که به درد و دلامون احتیاج دارن.شاید باید به جای مسخره کردن مشکلات دیگری و گفتن اینکه «مشکلات من از تو بیشترئه» فقط باید بذاریم کنارمون آروم بگیرن. شاید ما خودمون همون عوضی هایی هستیم که ازشون متنفریم.شاید تموم مدت فقط داشتیم خودمونو گول میزدیم.